Jednym z obowiązku właściciela mieszkania jest regularne uiszczanie opłat czynszowych. Dziś wyjaśnimy, co wchodzi w skład czynszu, jakie są zasady naliczania poszczególnych opłat i ile wynosi ich średnia wysokość.
Koszty eksploatacyjne mieszkania to wszystkie opłaty wynikające z użytkowania nieruchomości. Należą do nich m.in.: czynsz administracyjny uwzględniający opłaty za sprzątanie części wspólnych (np. klatek schodowych i wind), utrzymanie przestrzeni wokół budynku (np. pielęgnację zieleni) i fundusz remontowy oraz opłaty za energię elektryczną, wodę i ścieki oraz wywóz śmieci.
Opłaty za zimną wodę naliczane są wg stawki za każdy 1 m2 zużycia (1 m2 = 1000 litrów wody). Ceny wody i ścieków na konkretnym obszarze ustala przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne, a rozliczenie kosztów odbywa się na podstawie odczytów wodomierzy mieszkaniowych. W zależności od regionu czy konkretnej miejscowości koszty zimnej wody mogą kształtować się w odmienny sposób.
Przykład.
Jak podaje Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie od 12 lipca 2024 r. mieszkańcy Warszawy i okolic zapłacą:
● w pierwszym roku obowiązywania taryfy: 5,43 zł/m3 wody i 8,29 zł/m3 ścieków – łącznie 13,72 zł;
● w drugim roku jej obowiązywania: 5,90 zł/m3 wody i 9,00 zł/m3 ścieków – łącznie 14,90 zł;
● w trzecim roku jej obowiązywania – 6,35 zł/m3 wody i 9,68 zł/m3 ścieków – łącznie 16,03 zł.
Średnie miesięczne zużycie wody dla jednej osoby wynosi około 4 litry. Przy takim zużyciu statystyczny mieszkaniec Warszawy za samą zimną wodę zapłaci 21,72 zł (w pierwszym roku obowiązywania taryfy).
Rachunek za Rozliczenia kosztów ciepła zużytego na podgrzanie wody w poszczególnych lokalach mieszkalnych dokonuje się na podstawie odczytów wodomierzy. Stały koszt podgrzania wody dzieli się na mieszkańców proporcjonalnie do powierzchni lokali. Koszt zmienny dzieli się natomiast proporcjonalnie do wskazań wodomierzy w lokalach.
Przykład.
Oto przykładowe opłaty za podgrzanie wody w jednej ze spółdzielni mieszkaniowych w Częstochowie.
Opłata zmienna za podgrzanie wody:
● dla mieszkań opomiarowanych — opłata za podgrzanie 1 m3 wody w kwocie 49,88 zł za 1 m3;
● dla mieszkań nieopomiarowanych — opłata ryczałtowa w kwocie 299,28 zł za 1 osobę za miesiąc.
Opłaty za centralne ogrzewanie mogą być naliczane na dwa sposoby.
● 70% (lub 50%): koszty stałe rozliczane proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali;
● 30% (lub 50%) - koszty zmienne — rozliczane według wskazań elektronicznych podzielników kosztów.
Na całkowitą kwotę rachunku składają się jednak nie tylko opłaty za samą energię, ale także opłaty eksploatacyjne związane z konserwacją i zarządzaniem systemem ogrzewania oraz podatki i opłaty stałe.
Rozliczenia mogą odbywać się w systemie indywidualnym lub ryczałtowym (brak urządzeń pomiarowych w lokalu wymusza rozliczenie ryczałtowe).
To, ile w praktyce zapłacisz za centralne ogrzewanie, zależy przede wszystkim od wielkości mieszkania, stanu technicznego budynku i ocieplenia budynku czy sposobu rozliczenia. W przypadku dobrze ocieplonego budynku mieszkalnego do ogrzania 50-metrowego mieszkania w sezonie grzewczym potrzeba około 16 GJ. Od 1 stycznia 2025 r. do dnia 30 czerwca 2025 r. Stawka netto za 1 GJ wynosi 134,97 zł. Średni koszt centralnego ogrzewania w całym sezonie grzewczym wyniesie więc około 2159,52 zł.
Opłata za wywóz śmieci to potoczna nazwa opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Jej wysokość zależy przede wszystkim od miejsca zamieszkania, liczby osób zamieszkujących nieruchomość, rodzaju i ilości produkowanych odpadów oraz stawek ustalonych przez lokalne władze gminy.
Ile w praktyce mogą wynosić opłaty za wywóz śmieci? Ze względu na fakt, że w zależności od konkretnej gminy mogą się one różnić, także w tym przypadku posłużymy się konkretnym przykładem.
Od 1 października Warszawiacy płacą za śmieci miesięcznie:
● 91 zł za gospodarstwo domowe w zabudowie jednorodzinnej;
● 60 zł za gospodarstwo domowe w zabudowie wielolokalowej 60 zł.
Jeśli właściciel nieruchomości nie prowadzi selekcji śmieci, stawki będą wyższe i wyniosą odpowiednio:
● 120 zł w przypadku zabudowy jednorodzinnej;
● 182 zł w przypadku zabudowy wielolokalowej.
Fundusz remontowy to pula środków przeznaczona na wykonanie potrzebnych remontów, napraw części wspólnych czy bieżących konserwacji budynku mieszkalnego. Utworzenie funduszu jest dobrowolne. To wspólnota mieszkaniowa decyduje więc, czy zdecyduje się go utworzyć, czy też nie. Utworzenie funduszu wymaga także zgody wszystkich mieszkańców.
Wysokość zaliczek na fundusz remontowy określa uchwała wspólnoty mieszkaniowej. Co ważne — praktyką wielu wspólnot jest uzależnianie ich kwoty od powierzchni nieruchomości mieszkalnej. Zgodnie z zapisami art. 1 ust. 2 Ustawy o własności lokali, właściwą praktyką powinno być naliczanie zaliczek na fundusz proporcjonalnie do udziału konkretnego właściciela lokalu w części wspólnej. Udziały w częściach wspólnych nie muszą bowiem odpowiadać powierzchni mieszkania.
Polskie prawo nie reguluje minimalnych i maksymalnych zaliczek na fundusz remontowy. Ustalenie konkretnych stawek należy więc do wspólnot i spółdzielni mieszkaniowych. W zależności od lokalizacji średnia stawka funduszu remontowego wynosi od 2 do 4 zł/m2.
Pożyczka na opłacenie czynszu może być rozwiązaniem w sytuacjach nagłego kryzysu finansowego, gdy brakuje środków na pokrycie bieżących zobowiązań mieszkaniowych. Może to być spowodowane nieprzewidzianymi wydatkami, chwilową utratą pracy, opóźnieniem wypłaty wynagrodzenia lub nagłymi kosztami leczenia. Jest to także opcja dla osób, które chwilowo znalazły się w trudnej sytuacji finansowej, ale mają pewność, że w kolejnych miesiącach odzyskają płynność i będą w stanie spłacić zobowiązanie. Pożyczka na czynsz może również pomóc uniknąć problemów prawnych związanych z zaległościami wobec wynajmującego lub spółdzielni mieszkaniowej. Jednak przed jej zaciągnięciem warto dokładnie przeanalizować swoje możliwości spłaty i wybrać najkorzystniejszą ofertę, aby uniknąć dalszego zadłużenia.
.svg){kind=logo}
